Presioni mbi Tudor
Igor Tudor u shpreh: ‘Nuk i lexoj gazetat’, por është e qartë se ai ndjek se çfarë thuhet për të dhe për Juventusin e tij. Një pyetje e thjeshtë mbi qasjen ndaj ndeshjes me Real Madridin u kthye në një përgjigje gjashtëminutëshe. Trajneri kërkoi ‘ndershmëri intelektuale’ nga shtypi që e ndjek nga Torino, duke thënë se analizat e serisë prej gjashtë ndeshjesh pa fitore kanë qenë jashtë kontekstit.
Kalendari dhe konteksti
Sipas tij, askush nuk është tërhequr një hap pas për të parë ‘orarin e çmendur’ dhe kapriçot e ‘algoritmit’ të UEFA-s dhe Serie A-s, që e përballën me Interin, Milanin, Atalantën, Borussia Dortmundin, Villarrealin dhe Madridin në 10 javët e para. Kritikat, tha ai, u fokusuan te rezultatet, jo te paraqitjet. Barazimi 0-0 me Milanin në fillim të muajit nuk ishte ‘dy pikë të humbura’ në sytë e tij. Ndërsa te 1-1 me Veronën, pretendoi se nuk iu dha një penallti dhe se Gift Orban duhej të ndëshkohej me të kuq para pushimit. Në Villarreal, ekipi ishte përpara deri në shtesë dhe mund të kishte thelluar avantazhin nëse Jonathan David nuk do të humbiste një rast të pastër.
Juventusi nuk bën tranzicion
Tudor tha: ‘Unë bazohem te ndeshjet’, ndërsa shtypi e gjykon te rezultati. ‘Te Juventusi, një barazim trajtohet si humbje dhe një humbje si 10-0’. Kjo nuk duhet të ishte surprizë për dikë që ka luajtur gati një dekadë me këtë klub. Motoja e Juventusit është e njohur: fitimi nuk është i rëndësishëm; është e vetmja gjë që vlen. Edhe kur fuqia e klubit nisi të zbehej pas serisë nëntëvjeçare të titujve, drejtuesit e dikurshëm thoshin se Juventusi nuk njeh fjalën tranzicion.
Reagimi pas humbjes nga Como dhe merkatoja
Pas humbjes 2-0 nga Como në fundjavë, të parës në kampionat këtë sezon, jehona ishte e fortë. ‘Nëse analiza është: jemi Juve dhe duhet të fitosh gjithmonë, nuk është rruga e duhur’, u ankua Tudor. Shpenzimet prej 286 milionë eurosh që nga viti 2022, sipas tij, janë menaxhuar keq dhe për trajnerë të tjerë. Ai u mor si i përkohshëm në mars, siguroi Champions League dhe u konfirmua. Drejtori sportiv që e emëroi u shkarkua. Disa lojtarë me të cilët punoi u larguan — Alberto Costa u shit, Randal Kolo Muani u kthye te klubi pronar pas huazimit. Përveç Jonathan David si afrimi i lirë, pjesa tjetër erdhi vonë në dritare. Më pas doli se UEFA ka hapur procedurë ndaj Juventusit për një shkelje të mundshme të rregullit të të Ardhurave të Futbollit.
Perceptimi i madhësisë së Juves
Edhe Xabi Alonso, në konferencën e tij, tha: ‘Juve i përket atij rrethi klubesh që e bëjnë futbollin europian të madh. Kjo ndeshje është një klasik’. Kjo, pavarësisht nëse ky është një Juventus ‘klasik’ apo jo: pa portier në grumbullimin e Italisë, pa qendërmbrojtës të nivelit botëror në mungesë të Gleison Bremer, me dyshime për thellësinë e skuadrës për të përballuar njëkohësisht Championsin dhe Serie A, e ndoshta i lodhur edhe nga Kupa e Botës për Klube.
Argumenti i Tudor për kalendarin
‘Po të kishim luajtur me Cremonesen në vend të Milanit, do të ishim në krye’, tha ai. ‘Kështu është, nuk është justifikim. Është 100 për qind kështu sepse unë analizoj paraqitjet’.
Numrat e rëndë nga krahasimet
Megjithë rrethanat lehtësuese, Juventusi ka marrë vetëm tre pikë nga sfidat që sezonin e kaluar i sollën nëntë. Atëherë Christian Pulisic shpërdoroi një penallti dhe Rafa Leao humbi një rast që mund t’ia jepte Milanit fitoren ndaj Juves në një 0-0. Deri në mbrëmjen e së mërkurës në Bernabeu, skuadra e Tudor kishte krijuar fare pak. Me Yildiz, Conceicao dhe tre kandidatë për rolin e numrit 9, Juve është e 12-ta në Serie A për xG dhe e fundit për xG për goditje.
Nata në Bernabeu
Humbja 1-0 ndaj Real Madridit pasqyroi shpesh këtë sezon: Juventus u paraqit si ndaj Interit e Dortmundit, me disa drita. Michele Di Gregorio bëri një pritje të dyfishtë të jashtëzakonshme dhe u mposht vetëm kur gjuajtja e Vinicius Junior u kthye nga shtylla dhe Jude Bellingham reagoi më shpejt se Lloyd Kelly. Mbrojtja rezistoi në një ambient që Tudor e quajti ‘stadiumi më i vështirë që ekziston’. Daniele Rugani, pas huazimit te Ajax sezonin e shkuar, menaxhoi mirë duelet me Kylian Mbappe, duke justifikuar ndoshta rinovimin. Federico Gatti ishte po ashtu i shkëlqyer në prishjen e aksioneve të Madridit. Mbrojtja e goditjeve të këndit, një pikë e dobët deri tani, nuk u pa si problem. Në sulm, Dusan Vlahovic mbajti topin, nisi disa kundërsulme dhe i fitoi shpejtësi Eder Militaos, por në duelet 1 me 1 fitoi Thibaut Courtois. ‘Na mungoi vetëm goli’, tha Tudor. ‘E merituam një gol’.
Seri pa fitore dhe jehona historike
Tani janë shtatë ndeshje radhazi pa fitore në të gjitha garat, seria më e keqe e Juves që nga 2009-a. Atëherë Claudio Ranieri u shkarkua në fund. Ishte një periudhë, si kjo, kur klubi gabonte teksa përpiqej të rikthehej në majë, megjithë prani legjendash si Gigi Buffon e Alessandro Del Piero dhe daljen në skenë të Chiellinit e Claudio Marchisios. U pa se lojtarë të mirë dhe një trajner i zoti nuk mjaftojnë pa lidership. Vetëm kur Andrea Agnelli mori drejtimin në 2010, Juventusi nisi sërish të ndihej si Juventus.
Çfarë vjen më tej
Sot, e panjohura më e madhe është nga do të vijë ai lloj drejtimi. Për momentin fokusi është te Tudor. Max Allegri thoshte se ka kategori trajnerësh dhe ai e shihte veten mes fituesve; Milani i tij aktualisht kryeson Serie A. Ku bën pjesë Tudor mbetet e paqartë — dhe në çdo rast, problemet e Juves shkojnë përtej pyetjes nëse trajneri është mjaftueshëm i mirë. Paraqitja në Madrid i bleu 47-vjeçarit pak kohë. Pas Lazios në fundjavë, ‘algoritmi’ butësohet, ndeshjet duken më të favorshme dhe mundësia që performancat të shndërrohen në rezultate rritet. Kjo nuk mbaron derisa Zonja e Vjetër të këndojë. Por kur do ta gjejë sërish zërin e saj të vërtetë? Aktualisht, ajo duket ende e pasigurt për drejtimin, trajnerin dhe vetveten.
Burimi: The Athletic, James Horncastle
