Një histori besnikërie në Tokio
Në vitet 1920, në kryeqytetin japonez u zhvillua një rrëfim i jashtëzakonshëm dashurie dhe përkushtimi. Hachikō, një qen i racës Akita, u bë simbol i lidhjes së fortë mes njeriut dhe kafshës, duke pritur çdo ditë pronarin e tij në stacionin hekurudhor të Shibuyas.
Humbja e profesorit Ueno dhe pritja e pafund
Kur profesori Hidesaburō Ueno vdiq papritur në vitin 1925, rutina e Hachikōs nuk u këput. Ai vazhdoi të shfaqej çdo pasdite në të njëjtin vend për gati 10 vjet, në pritje të njeriut që nuk do të kthehej më. Kjo besnikëri e rrallë e shndërroi atë në një ikonë kombëtare dhe një metaforë të dashurisë së përjetshme.
Rruga drejt famës publike
Ueno kishte një lidhje të veçantë me Hachikōn dhe shpesh e çonte deri te stacioni para se të nisej për në Universitetin e Tokios. Pas ndarjes nga jeta të profesorit, qeni vazhdoi të ndiqte të njëjtin ritual, pavarësisht shiut, borës apo të nxehtit. Prania e tij tërhoqi vëmendjen e kalimtarëve, të cilët filluan ta ushqenin dhe ta shihnin si shembull të dashurisë së pakushtëzuar. Në vitin 1932, një ish-student i Uenos botoi në një gazetë japoneze një artikull për përkushtimin e Hachikōs, duke e bërë historinë e tij të njohur në mbarë Japoninë dhe duke tërhequr vizitorë nga e gjithë χώρα për ta parë qenin që nuk u dorëzua kurrë.
Fund i një epoke dhe nderimet e Japonisë
Më 8 mars 1935, Hachikō u nda nga jeta dhe mijëra njerëz morën pjesë në ceremoninë e varrimit të tij. Ai u vendos përballë varrit të profesor Uenos në një tempull në Tokio, duke vulosur një lidhje që nuk u shua as nga vdekja. Kjo ngjarje e forcoi edhe më shumë vendin e tij në zemrat e japonezëve.
Statuja e Shibuyas: ngritja, shkrirja dhe rindërtimi
Për ta nderuar, në vitin 1934 u ngrit një statujë prej bronzi në stacionin Shibuya. Gjatë Luftës së Dytë Botërore ajo u shkrinë, por u rindërtua në vitin 1948. Sot, statuja është një prej pikave më të vizituara në Tokio dhe një simbol i palëkundur i besnikërisë që frymëzon breza.
Nga Japonia te bota: librat dhe filmat
Historia e Hachikōs ka frymëzuar libra, filma dhe dokumentarë anembanë globit. Filmi “Hachi: A Dog’s Tale” me Richard Gere e solli këtë legjendë japoneze para publikut ndërkombëtar, duke e kthyer në një rrëfim universal për besnikërinë dhe dashurinë e pakushtëzuar.
Një kujtesë që vazhdon
Për japonezët, Hachikō është më shumë se një qen: ai është një kujtesë e gjallë se lidhja mes njeriut dhe kafshës mund t’i sfidojë kohën dhe vdekjen. Statuja e tij në Shibuya është një vendtakim i mirënjohur, dhe çdo vit, më 8 mars, qyteti nderon kujtimin e tij me një ceremoni përkujtimore, duke e mbajtur të gjallë këtë histori të jashtëzakonshme.
burimi: Info Kosova