Rikthimi në La Liga dhe një javë vendimtare
Barcelona kthehet sot në fushë ndaj Gironës, me shpresën për t’i dhënë oksigjen sezonit pas humbjeve ndaj Paris Saint-Germain dhe Sevillas para pauzës së kombëtareve, që ndezën debat për vijën e lartë të Hansi Flick. Kriza e dëmtimeve nuk ka ndihmuar. Një fitore e qetë në Estadi Olímpic Lluís Companys do t’i qetësonte nervat përpara një jave të ngarkuar: të martën vjen Olympiacos në Champions League, e të dielën udhëtimi në Bernabéu për El Clásico ndaj kryesueses Real Madrid.
Pyetjet tuaja, përgjigjet tona
Pol Ballús dhe Laia Cervelló Herrero përgjigjen në këtë Mailbag.
Si e ndalin valën e dëmtimeve? A po ndryshojnë ndonjë gjë?
Është thuajse e paparë që një skuadër me përgatitje të plotë vere të ketë nëntë të dëmtuar (shtatë titullarë). Flick, para pauzës, theksoi se ai dhe stafi mjekësor do të analizonin gjithçka për të nxjerrë mësime. Një pjesë e dëmtimeve, si ato të Gavit dhe portierit Joan Garcia (këputje menisku), janë edhe çështje fati të keq. Katër lojtarë — Lamine Yamal, Dani Olmo, Ferran Torres dhe Robert Lewandowski — u kthyen të dëmtuar nga përfaqësueset (Yamal e pësoi në grumbullimin e mëparshëm me Spanjën).
Flick foli hapur edhe për dëmtimin në kofshë të Raphinhas, pësuar kundër Real Oviedo muajin e kaluar, duke e vënë në dyshim për Clásicon: “E di arsyen. Ka të bëjë shumë me udhëtimet për ndeshjet e kombëtareve, edhe me galën e Topit të Artë; kthehesh vonë dhe pastaj duhet të luash… është pak kështu.”
Si do të veprojë stafi? Në të njëjtën linjë si deri tani, por me edhe më shumë kujdes. Flick kërkon sinqeritet maksimal nga lojtarët për gjendjen e tyre. Në këtë situatë, grupi teknik u ka kërkuar të jenë edhe më të vëmendshëm ndaj çdo shqetësimi fizik. Prandaj Ferran Torres, ndonëse pa një dëmtim serioz, do të mungojë ndaj Gironës — edhe pse, në mungesë të Lewandowskit, nuk ka një qendërsulmues të mirëfilltë.
Humbja e Iñigo Martínez: surprizë dhe pasojat
Sa e papritur ishte largimi i Iñigo Martínez? Shumë. Mbrojtësi 34-vjeçar i tha Flick se po kalonte te Al Nassr në Arabinë Saudite në avionin e kthimit nga turi i verës në Japoni dhe Korenë e Jugut. Flick llogariste tek ai; ishte goditje e rëndë. Ai kishte konsoliduar një dyshe shumë komplementare me Pau Cubarsín dhe ishte zë i rëndësishëm në dhomat e zhveshjes, shpesh si një kapiten de facto në një skuadër të re.
Duke pasur parasysh numrin e qendërmbrojtësve (Andreas Christensen, Ronald Araújo, Cubarsí, Eric Garcia dhe Jules Koundé si bek i djathtë i konvertuar) dhe kufizimet financiare, klubi nuk e pa të arsyeshme të sillte zëvendësues këtë verë. Në një botë ideale do të kërkonin në treg, por prioritetet ishin të tjera. Flick po eksperimenton dhe ende s’ka një dyshe fikse. Ai që ka ngritur më shumë nivelin në mungesë të Martínez është Eric Garcia. Christensen e mbylli mirë sezonin e kaluar dhe këtë edicion ka befasuar, por profili i Martínez u mungon.
Presingu i lartë i Flick: a duhet ndryshuar struktura?
A duhet të adaptohet presingu pasi mungojnë disa titullarë? Jo rrënjësisht. Ky është stili i zbatuar prej më shumë se një sezoni dhe grupi e ka përvetësuar. Mund të ketë rregullime në momente të caktuara, sidomos kur ekipi i tëri nuk i mban kërkesat fizike të vijës së lartë, por filozofia duhet të mbetet e qëndrueshme — dhe kundër Gironës ka opsione të mjaftueshme për ta zbatuar.
Marcus Rashford pritet të luajë, ndoshta si “9” qendror. Flick është shumë i kënaqur me punën e tij pa top. Yamal dhe Fermín do të jenë në dispozicion, por jo për 90 minuta të plota. Është edhe mundësi e artë për produktet e La Masias, si 17-vjeçarët Dro Fernandez dhe Toni Fernandez.
A e dëmton fizikisht lojtarin sistemi me intensitet të lartë?
Kjo s’vlen vetëm për Flick. Vitet e fundit shumë prej ekipeve më bindëse në Europë janë definuar nga presingu agresiv dhe futbolli i shpejtë ofensiv: PSG e Luis Enrique, Barcelona e Flick, Liverpool i Arne Slot sezonin e kaluar. Me kalendarin e tejmbushur, a mund t’i shmangin vërtet elita dëmtimet? PSG mposhti Barçën para pak javësh pa Dembélén, Désiré Doué, Khvicha Kvaratskhelian dhe João Neves — të gjithë jashtë me probleme muskulore. Për skuadra në tre fronte, këto dëmtime janë pothuajse të pashmangshme. Zgjidhja më e mirë duket të jenë kontingjentet më të mëdha.
Por më shumë lojtarë hapin një problem tjetër: sa e menaxhueshme është një skuadër e fryrë, kur yjet presin të luajnë gjithmonë? Mund të cënohet harmonia e grupit; edhe Pep Guardiola ka folur hapur për vështirësinë e trajtimit të shumë elementëve. Nuk ka përgjigje të prerë. Nëse ritmi i dëmtimeve mbetet ky, lojtarët, klubet dhe trajnerët mund të duhet të pranojnë më shumë rotacion dhe skuadra më të thella.
A mund të bëjë Barça një transferim 50+ milionë sezonin tjetër?
Varet nga disa faktorë. Duhet miratimi i auditorëve për shitjen e vendeve VIP në Kamp Noun e rikonstruktuar — operacion që është pezull — ndaj klubi ende s’është te rregulli 1:1 i La Ligas (ku mund të shpenzohet çdo euro e gjeneruar). Gjithashtu varet nga një shitje e madhe që do ta lehtësonte situatën. Kontrata e Lewandowskit skadon në fund të këtij sezoni dhe një dalje potenciale do të ulte masën salariale. Vonesat në Kamp Nou kanë sjellë humbje të ndjeshme; edhe shitjet te femrat ndikojnë në kufirin salarial të meshkujve. Për këto arsye, një goditje 50+ milionë verën e ardhshme duket e vështirë — por me këtë drejtuesi, kurrë mos thuaj kurrë.
Modeli i pronësisë: a do ta ndryshonte Barça?
Te Barcelona këmbëngulin se nuk është në plane. Por shumë zëra rreth klubit frikësohen se situata financiare mund ta shtyjë drejt ndryshimit. Si Real Madridi, Barça ka qenë në pronësi të socios (anëtarëve) për 125 vite. Pengesa më e madhe është impopullariteti i një lëvizjeje të tillë mes tifozëve; do të kërkonte një fushatë të madhe bindëse.
Te Madridi, me një bord më të qëndrueshëm nën Florentino Pérez, ka më shumë terren për të diskutuar, pavarësisht kundërshtimeve. Te Barça, me zgjedhje presidenciale vitin e ardhshëm, është e vështirë që dikush të fitojë duke propozuar shitje të një pjese të institucionit. Qenia klube anëtarësore i shton reputacionin të dy gjigantëve spanjollë në një industri ku fondet gjigante dhe grupet multi-klub dominojnë. Të dy regjistrojnë të ardhura mbi 1 miliard euro; asnjë klub i Premier League ende nuk i ka kapur këto shifra.
A do të ketë Laporta opozitë serioze?
Ndjesia është se Joan Laporta nuk do të ketë një rival shumë të fortë. Ai lidhet natyrshëm me tifozerinë: karizmatik, i aftë në komunikim, solli shpresë kur ekipi ishte në pikën më të ulët dhe shpesh arrin të dalë mbi ujë edhe kur duket i rrethuar. Ka plot shembuj kur dukej se nuk do ia dilte — largimi i Lionel Messit, ngërçet e regjistrimit të Dani Olmo dhe Pau Victor, “levat” financiare, ndarja e dhimbshme me Xavin si trajner, vonesat në rindërtimin e Kamp Nout — por shpesh ka dalë fitimtar. Brenda klubit kjo shihet madje si heroizëm.
Konkurrenti më i fortë mbetet Víctor Font, sipërmarrës fintech nga Katalonja, i cili humbi ndaj Laportës në 2021 me më shumë se 13,500 vota. Te Barça, nëse topi hyn në rrjetë, gjithçka tjetër zbehet: në 2015, pavarësisht skandaleve, Josep Maria Bartomeu u rizgjodh pasi skuadra fitoi tripletën nën Luis Enrique. Zgjedhja e Flick ka qenë lëvizje e mençur; gjermani ka qetësuar ambientin me rezultate konkrete. Nëse vjen një turrë trofesh si tripleta vendase e sezonit të kaluar, Laporta do të rizgjidhet. Çdo rival serioz duhet të bashkojë forcat për të pasur shanse.
Burimi: The Athletic — Autorë: Pol Ballús dhe Laia Cervelló Herrero — 18 tetor 2025, 12:09 EDT