Arsenal 4-0 Atletico Madrid – Çfarë tregon kjo fitore për skuadrën e Artetës? Sa e madhe ishte për Gyokeres?
Arsenal dha një paraqitje imponuese për të mbajtur ecurinë perfekte në Champions League, duke mposhtur Atletico Madrid 4-0 në Emirates. Dy gola nga Viktor Gyokeres, një goditje me kokë e Gabrielit dhe një finalizim i bukur nga Gabriel Martinelli vulosën fitoren, duke e çuar ekipin e Mikel Artetës në nëntë pikë nga tre ndeshje.
Megjithëse rezultati i thellë, pjesa e parë u mbyll pa gola: Eberechi Eze goditi traversën pas një devijimi dhe Atletico rrezikoi pas një gabimi të rrallë të David Raya-s. Në pjesën e dytë, Julian Alvarez tronditi traversën me një goditje nga larg, përpara se Arsenali të shënonte katër herë brenda 14 minutash. Art de Roché dhe Mark Carey analizojnë çfarë ndodhi në Emirates.
ÇFARË TREGON KJO FITORE PËR ARSENALIN?
Energjia dhe momentumi janë jetikë në futboll. Duke parë dominimin e Arsenalit në pjesën e parë, nuk ishte e pritshme, por nuk ishte as befasuese që golat erdhën me breshëri sapo u zhbllokua ndeshja — edhe kundër një rivali me peshë si Atletico.
Katër golat e pjesës së dytë nisën në mënyrë të njohur: nga një top i ndalur. Meritat shkojnë te dorëzimi perfekt i Declan Rice nga goditja e lirë — trajektorja dhe lartësia e krosimit e bënin golin thuajse të pashmangshëm. Vetëm pak minuta më vonë, Myles Lewis-Skelly, në vetëm startin e tij të tretë sezonal, nisi një inkursion të fuqishëm në qendër; teksa përshkonte mesfushën me vetëbesim, Diego Simeone s’mund të bënte gjë tjetër veçse të reagonte i pafuqishëm, para se 19‑vjeçari ta shtronte për Martinellin që finalizoi.
Interesante ishte se te dy golat e parë u panë shenjat dalluese të secilit: dorëzimi i Rice, goditja me kokë e Gabrielit, vrapimi i Lewis‑Skelly dhe finalizimi në shtyllën e dytë i Martinellit. Me atmosferën që po zien, mbetej vetëm që Gyokeres të shënonte: i pari ishte i çrregullt dhe dukej sikur vetë sulmuesi u ndje në siklet, por i dyti erdhi pas një mbajtjeje të gjallë të aksionit dhe një asistimi me kokë nga Gabrieli përtej portës.
Fitorja 1-0 ndaj Fulham-it fundjavën që shkoi ishte një përpjekje e lodhshme. Me reputacionin e Atleticos, edhe kjo ndeshje mund të shkonte në të njëjtin kah, por mjaftoi goli i parë që të hapej rruga. Me këtë vrull, Arteta do të kërkojë ta shfrytëzojë serinë e ardhshme të ndeshjeve për të marrë më shumë kontroll si në arenën vendase ashtu edhe në atë europiane.
SA E RËNDËSISHME ISHTE KJO PËR GYOKERES?
Golat janë oksigjeni i një sulmuesi. Pasi Gyokeres kaloi nëntë ndeshje mes klubit dhe kombëtares pa gjetur rrjetën, pyetjet për besimin e tij ishin të natyrshme.
Pas thatësirës erdhi një lumë: 27‑vjeçari realizoi dy herë shpejt në pjesën e dytë ndaj një mbrojtjeje të lodhur të Atleticos — të dyja nga distanca vetëm rreth shtatë metra. I pari ishte sa i çrregullt aq edhe vendimtar: e mori topin buzë zonës së vogël dhe, thuajse duke u përplasur me David Hancko, e pa topin të rrëshqiste ngadalë në cep. Festimi i tij i njohur erdhi më pas, por fytyra e Gyokeres kishte një farë ndrojtjeje teksa kthehej drejt mesfushës.
I dyti ishte edhe më i thjeshtë: një goditje këndi e dorëzuar në mënyrë perfekte nga Rice, një korrent i Gabrielit në shtyllën e dytë dhe Gyokeres e shtyu topin në rrjetë me kofshë. Të dy gola tipikë “gjuetari zone”, që mbyllën llogaritë.
Nuk pritej që ai të përsëriste shifrat e sezonit të kaluar me Sporting CP, me mirëkuptimin se përshtatja me intensitetin e Premier League kërkon kohë. Gjithsesi, tani ai ka pesë gola në të gjitha garat për Arsenalin këtë sezon, dhe një dopietë në mbrëmje Champions-i do ta ndihmojë të marrë frymë më lirshëm pas një periudhe të vështirë para portës.
SA I PAMËSHIRSHËM ËSHTË SAKA?
Bukayo Saka është kthyer nga pauza e tetorit me një ton të hekurt — jo në humor të keq, por i pamëshirshëm. Fundjavën e kaluar ai e çmontoi Ryan Sessegnon-in te Fulham: fitoi më shumë duele (14), pati më shumë prekje në zonë (13), më shumë rikuperime (10), krijoi më shumë raste (6), kompletoi më shumë driblime (6) dhe fitoi më shumë faulle (5) se kushdo tjetër në fushë.
Në të njëjtën linjë vazhdoi ndaj Atleticos. Që në minutat e para e dominoi Hancko-n në krah: në vend se të priste brenda me këmbën e majtë, doli jashtë dhe dërgoi një kros të fortë në zonë — toni u vendos që herët. Shkëmbimet me Jurrien Timber ishin të mprehta, duke e lehtësuar përfshirjen e mbrojtësit të djathtë në sulm. Saka tregoi edhe ashpërsi në prapavijë: në mesin e pjesës së parë, ai kishte bërë tashmë një ndërhyrje dhe dy ndërprerje (më shumë se cilido tjetër deri në atë çast), duke ndalur përpjekjet e Atleticos për të ndërtuar nga mbrapa. I frymëzuar nga kjo, Martin Zubimendi udhëhoqi aksionin që çoi te goli në pozicion jashtë loje i Martinellit, pas një tjetër loje krahësh shembullore nga Saka.
Kapiten për mbrëmjen, ai e përfundoi ndeshjen pa gol apo asist, por kjo nuk ia zbeh aspak paraqitjen: Saka i dha Arsenalit platformën për të performuar, si ndaj Fulham-it ashtu edhe këtu ndaj Atleticos — saktësisht çfarë kërkon shiriti.
PSE RIKUPERIMET E LARTA TË TOPIT ISHIN KAQ TË RREZIKSHME?
Mbrojtja e Arsenalit meriton shumë vlerësim, por lavdet s’duhet të kufizohen te qendërmbrojtësit shtatlartë Gabriel dhe William Saliba. Uri që skuadra e Artetës tregon për të rifituar topin lart në fushë është thelbësore për kërcënimin e tyre ofensiv — prishin lojën e kundërshtarit, e detyrojnë të gabojë dhe kundërsulmojnë me shpejtësi e qëllim.
Pati plot episode rikuperimi në gjysmën e Atleticos, sidomos në pjesën e parë, me Timber, Saka dhe Zubimendi që shfrytëzuan çastet për të vjedhur topin teksa ekipi i Simeones tentonte të ndërtonte nga mbrapa. Nuk është e nevojshme që Arsenal të kundërsulmojë menjëherë që metoda të jetë efektive: Gyokeres vrapoi pareshtur për të mbyllur daljet e katërshes së prapavijës dhe portierit, duke i shtyrë të gabonin dhe duke i dhënë topin sërish Arsenalit për valë të re sulmesh.
Me kaq shumë kohezion, Arsenali është mbytës kur s’ka topin. Mund të mos jetë gjithmonë futbolli më i rrjedhshëm apo më estetik për syrin, por mbrëmja tregoi sërish sa mirë janë të përgatitur pa top — dhe aq më mbresëlënëse kur e shfaqin këtë në skenën më të madhe të Europës.
ÇFARË THA ARTETA?
Pas ndeshjes, Mikel Arteta deklaroi: “Jam jashtëzakonisht i lumtur dhe krenar për paraqitjen dhe rezultatin kundër një skuadre vërtet të mirë. Më lanë shumë përshtypje si kur i analizuam, ashtu edhe nga ajo që pashë sot. E dija vështirësinë. Kërkonte shumë agresivitet dhe po ashtu shumë durim.”
Për dopietën e Gyokeres: “Mendoj se e meritonte, sepse gjithçka që po shihnim për atë që po i sillte ekipit dhe sa shumë po ndihmonte në shumë aspekte — përveç golave javët e fundit — nuk kishte debat. Ishte çështje ta mbante besimin te vetja, atë gjendje emocionale që të shijojë dhe të luajë i lirë. Sërish, ishin dy gola të atij lloji dhe, siç thatë, një buzëqeshje e madhe në fytyrën e tij. I pashë edhe shokët e tij: në foto dhe në video janë të gjithë shumë të lumtur për të, sepse e meritonte plotësisht.”
ÇFARË VIJON PËR ARSENALIN?
E diel, 26 tetor: Crystal Palace (shtëpi), Premier League, ora 14:00 UK, 10:00 ET.
(Burimi: The Athletic – Art de Roché dhe Mark Carey, 21 tetor 2025)